نشسته ای و

نشسته ای ومی نویسی که صدایت می کنند

:با این کلام

خش خش بي خا و شين برگ از نسيم »

...........................................در زمينه و

ور بي واو و راي غوكي بي جفت

از بركه ي همسايه

!چه شبي چه شبي

شرم ساري را به آفتاب پرده در واگذار

كه هنوز از ظلمات خجلت پوش

.نفسي باقيست

ديو عربده در خواب است

، حالي سكوت را بنگر

!آه چه زلالي

! چه فرصتي

«! چه شبي

خشایار

آ ری هنوز گوشی

آواز سفرهای قدیم را

.می شنود

کاش می شد فهمید

یادت هست؟
...پنج بودی یا شش
پرسیدی: چه می خوانی؟
.گفتم: بعدها می فهمی، همه چیز، هر چه که بخواهی
پرسیدی: یعنی نوشته که بستنی را چه طور درست می کنند؟
.گفتم: نه! و خندیدم
.تو نمی دانستی که زندگی مهم تر از این حرف هاست
پرسیدی: یعنی خدا بستنی دوست ندارد؟